Risotto ze szparagami - cieszmy się, póki jeszcze są...

Oprócz kapitalnego smaku i wielu właściwości prozdrowotnych szparagi są niezwykle dietetyczne: 100 gram ma tylko kilkanaście kalorii. Staram się o tym pamiętać, kiedy po prostu zapiekam je owinięte w plastry boczku albo szynki... Ale dziś popracujemy trochę bardziej. 
Działamy.

Składniki:
szkl. ryżu arborio
pęczek zielonych szparagów
pół cebuli
szkl. białego wina
litr bulionu z twardych końcówek szparagów (do wywaru: liść laurowy, ziele, tymianek, pieprz, sól, mogą być inne warzywa)
trzy duże łyżki masła
dwie łyżki oliwy
50 gram sera typu peccorino albo parmezan

Do risotto potrzebujemy ryżu odmiany arborio. Mały, okrągły, łatwo dostępny we wszystkich większych spożywczakach. Czy można ze zwykłym długoziarnistym? Odradzam, różnica jest poważna. 
Szparagi białe obieramy ze skórki (oprócz główek), zielone tylko myjemy. Pozbywamy się zdrewniałych końcówek. Najprostsza sprawa na świecie: łapiemy warzywo za dwa końce, zginamy i pęknie we właściwym miejscu. Końcówki wrzucamy do garnka, dodajemy tam liść laurowy, ziele i trochę soli i gotujemy wywar. Szparagi kroimy w plasterki oprócz główek - one są najdelikatniejsze i będą fajnie wyglądać na talerzu. 
Na głębokiej patelni rozgrzewamy sporo masła z oliwą. Wrzucamy najpierw pół posiekanej cebuli, potem plasterki szparagów. Minutę podsmażamy i wsypujemy szklankę ryżu. Chwilkę mieszamy, żeby każde ziarenko zmieniło kolor z matowego na szklisty i okleiło się masłem. 
Teraz powoli wlewamy kieliszek albo i dwa białego wina. Jakieś niezbyt drogie półwytrawne będzie ok. Kiedy się wchłonie, zaczynamy powoli dodawać nasz gorący wywar ze szparagów. Nie może go być naraz zbyt dużo, robimy to cierpliwie, na niewielkim ogniu, cały czas mieszając i dolewając kolejne porcje płynu. To naprawdę ważne, żeby dodawać je stopniowo. W tym momencie dorzucamy też główki szparagów. Sprawdzamy słoność, możemy dodać trochę białego pieprzu i tymianku, ale z umiarem: w tym daniu główną rolę odegrać ma naturalny smak szparagów. Cała procedura powinna nam zająć ok. 10-12 minut (ale próbujcie!),  a ryż powinien po tym czasie napęcznieć i być miękki. 
Wyłączamy palnik i pora na ostatni szlif:  na patelnię trafia porządna łyżka masła albo 150 ml słodkiej śmietany i garstka jakiegoś wyrazistego włoskiego sera: może to być parmezan, może być peccorino, ale jeśli pod ręką mamy np. podsuszony kawałek bursztynu to też zrobi swoją robotę. Mieszamy i zostawiamy pod przykryciem na 5 minut. 
Podajemy w głębokich talerzach, udekorowane świeżymi ziołami. Doskonałym dodatkiem będzie kieliszek jakiegoś delikatnego, białego, słonecznego wina. Zbyszek Smółko

Więcej przepisów znajdziesz ( TUTAJ)

Zobacz również: Przepisy Czytelników