Ileż to było niegdyś niewybrednych żartów o powstawaniu mielonych. O psie zmielonym razem z budą, o tajemniczym zaginięciu kota, o trocinach! Postrach kiepskich jadłodajni, gastronomiczna zapchajdziura, szybka tania zagrycha w dworcowej poczekalni... A przecież wcale tak nie jest, mielony może i powinien być atrakcyjny.
Składniki:
kilogram mięsa z łopatki albo wieprzowo-wołowego
2 jajka
2 namoczone w mleku kajzerki
cebula, czosnek
szklanka wody mineralnej albo schłodzonego wywaru z warzyw
sól, pieprz
do smażenia smalec
Tylko róbmy starannie
Pierwsza sprawa to wybór mięsa. Na boku zostawiamy na chwilę kwestię kotletów z cielęciny albo drobiowego kotleta pożarskiego - to zupełnie inna historia. Dzisiaj króluje wieprzowina. Najlepiej nadaje się dość tłusta: może to być łopatka, biodrówka albo szynka pomieszana z karkówką. Bardzo lubię dodatek wołowiny: moja złota proporcja to 70 procent łopatki i 30 procent karku wołowego. Przed obróbką powinno być mocno schłodzone.
Wieprzowinę albo mielimy na grubych oczkach, albo też taką na granicy zamrożenia siekamy bardzo ostrym nożem, drobno siekamy. Jest to pracochłonne, ale czuć różnicę.
Na tarce ścieramy cebulę i kroimy drobniutko ze dwa ząbki czosnku. Nadadzą one trochę charakteru i soczystości. Ilość zgodnie z własnym gustem.
W miseczce suchą bułkę pszenną zalewamy mlekiem. Pozwalamy nasiąkać przez kwadrans, a potem odciskamy. Na kilogram mięsa potrzebujemy dwóch średniej wielkości kajzerek.
Potrzebne będą też dwa jajka, sól i pieprz. Oraz najprostszy na świecie składnik, który często jest pomijany, a robi różnicę. Zimna woda, najlepiej gazowana. Jak ktoś chce, może zastąpić wywarem warzywnym.
Robota jest w sumie prosta. Łączymy mięso, mocno odciśniętą bułkę, cebulę i czosnek oraz jajka. Wyrabiamy ręcznie, dodając po kropelce zimną wodę do czasu, kiedy masa stanie się jednolita i przestanie nam oblepiać ręce. Nie chodzi tylko o wymieszanie składników, lecz także o napowietrzenie: chcemy, żeby kotlety były delikatne i puchate w środku. Nie boimy się tego, że mięso będzie w tej chwili dość luźne: właśnie takie ma być. Z przyprawami nie szaleję, tu samo mięso ma grać pierwsze skrzypce.
Kotlety nie mogą być zbyt małe, gdyż łatwo się wysuszą. Nie mogą być też zbyt płaskie. 150 gramów będzie idealnie.
Nie da się chyba zrobić dietetycznych i niskokalorycznych mielonych, więc co sobie będziemy żałować: na patelni rozgrzewamy smalec, żaden olej nam tyle nie da. Kotlety przed położeniem na tłuszczu możemy upanierować w bułce tartej, ale nie jest to konieczne.
Sekretem udanych mielonych jest ich smażenie. Najpierw dość szybko obsmażamy obie strony, żeby zamknąć całą dobroć w środku, potem zaś zmniejszamy temperaturę i smażymy powoli, kilka razy przewracając, żeby soki i smaki krążyły równomiernie w środku. Może to potrwać nawet 20 minut.
Podajemy oczywiście w towarzystwie tłuczonych ziemniaków oraz mizerii albo ogórków małosolnych. Zbigniew Smółko
Więcej przepisów znajdziesz ( TUTAJ)
Zobacz również: Przepisy Czytelników
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.