Lublin: "Drzewo Spokoju" powalczy w ogólnopolskim konkursie

- Liczymy, że kapituła konkursowa Drzewa Roku 2023 doceni naszą tegoroczną kandydatkę i znajdzie się ona wśród finalistów wyłonionych ze zgłoszeń drzew z całego kraju. Nie ulega wątpliwości, że „Drzewo Spokoju” to okaz wyjątkowy. Mimo słusznego wieku znajduje się w bardzo dobrej kondycji zdrowotnej i ma niezwykłą urodę. Historia tej lipy jest bardzo interesująca, według lokalnych przekazów odegrała istotną rolę w leczeniu chorych i jest niezwykle ważna dla mieszkańców dzielnicy. Trzymamy mocno kciuki za nasze drzewo! - mówi Hanna Pawlikowska, Miejski Architekt Zieleni.

Typowana do konkursu lipa szerokolistna „Drzewo Spokoju” to ok. 200-letnie drzewo, o wysokości 26-30 m i obwodach pni 507 cm i 290 cm. Rośnie na terenie zespołu dworsko-parkowego Abramowice, czyli na terenie Szpitala Neuropsychiatrycznego przy ul. Abramowickiej. Drzewo jest pod stałą obserwacją i opieką miejskich dendrologów, a uchwałą Rady Miasta Lublin zostało ustanowione pomnikiem przyrody. Do konkursu Drzewo Roku 2023 lipę szerokolistną zgłosił Wydział Zieleni i Gospodarki Komunalnej UM Lublin. Z kolei właścicielem lipy jest Województwo Lubelskie, Szpital Neuropsychiatryczny im. prof. M. Kaczyńskiego SPZOZ.

 

Lipa szerokolistna zgłoszona do konkursu to jedno z pamiątkowych drzew posadzonych w dniu narodzin męskiego potomka rodziny Jezierskich - posiadaczy parterowego dworku na tym terenie. W 1830 roku drzewa weszły w skład parku dworskiego. Od początku XX w. park należał do lubelskiego przedsiębiorcy N. Sachsa, jego żony i syna. Po II wojnie światowej w parku powstał szpital neuropsychiatryczny. W latach 60. XX w. i później, lipa była wykorzystywana do fitoterapii stosowanej przez lekarzy, którzy twierdzili, że spacery wokół lipy działały na pacjentów kojąco, a przytulenie się do drzewa wieczorem dawało spokojniejszy sen.

 

- Sam park był zawsze obiektem półotwartym, odwiedzanym przez osoby z sąsiednich terenów. Historia mówiona wspomina także tradycję stosowaną jeszcze 30-40 lat temu w oktawę Bożego Ciała, gdy z lipy wycinano odrosty i po poświęceniu zatykano za obraz. Gałązki miały przynosić spokój domostwom, a gdy okadzono nimi ściany, chronić przed burzą i piorunami - informuje Monika Głazik z biura prasowego w Kancelarii Prezydenta Miasta Lublin.