Cukrzyca typu 1 wymaga stałej kontroli poziomu cukru we krwi oraz regularnego podawania insuliny. Diagnoza jest trudna i przytłaczające zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy muszą zmienić np. nawyki żywieniowe. Z pomocą przychodzą im cyfrowe bliźniaki: Miki i Gabi. To komputerowe modele pacjenta, które odwzorowują rzeczywistego chorego w systemie informatycznym. Dzięki nim chorzy nauczą się zarządzania posiłkami i podawania insuliny.
- Nauka zarządzania cukrzycą typu 1 jest kluczowa, ponieważ błędy mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Jeśli np. podasz za mało insuliny, poziom cukru we krwi może niebezpiecznie wzrosnąć. Z kolei podanie zbyt dużej dawki insuliny może spowodować hipoglikemię, która jest równie groźna - mówi prof. Marek Miłosz z Katedry Informatyki Politechniki Lubelskiej.
Aplikacja działa jak gra edukacyjna. Należy planować wszystkie posiłki cyfrowego bliźniaka, podawać mu insulinę i monitorować poziom cukru we krwi. Jeśli popełni się błąd, cyfrowy bliźniak może trafić do wirtualnego szpitala, co nie będzie miało realnych konsekwencji dla pacjenta. Ten widząc, że wdrożony przez niego plan postępowania zawiódł, może zmodyfikować działania w swoim życiu. Aplikacja T1Dcoach przeszła liczne testy kliniczne w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Lublinie. Lekarze wysoko oceniali jej skuteczność w edukacji młodych pacjentów. W tej chwili kończą się testy. Na początku czerwca aplikacja będzie dostępna w sklepie Google Play.
CZYTAJ TAKŻE: Bolid lubelskich studentów ruszy na zawody we Francji. Wcześniej pokazali go w Parku Ludowym
Inne stworzone na Politechnice Lubelskiej rozwiązanie, które ma pomagać pacjentom to aplikacja ułatwiająca rehabilitację mowy po uszkodzeniu mózgu. Powstała zwłaszcza z myślą o osobach, które nie mają łatwego dostępu do lekarzy, bo np. mieszkają daleko od dużego miasta.
- Dzięki cyfrowej formie terapii pacjenci mają większą elastyczność w ćwiczeniach, a terapeuci mogą łatwo dostosowywać i udostępniać spersonalizowane ćwiczenia – tłumaczy inż. Wojciech Lasota, absolwent informatyki Politechniki Lubelskiej i dodaje, że aplikacja oferuje terapię z dowolnego miejsca i o każdej porze.
Zmagający się z afazją, prowadzą zazwyczaj terapię mowy w gabinetach terapeutycznych. Dostają też ćwiczenia do wykonania w domu. To najczęściej kserokopie książek i podręczników. Problem polega na tym, że aby zrozumieć i wykonać zadania pacjenci często potrzebują pomocy kogoś z rodziny.
- Nasza aplikacja przenosi tradycyjne ćwiczenia do świata wirtualnego. Dzięki temu pacjenci mogą korzystać z niej w dowolnym momencie dnia, kiedy czują się gotowi do ćwiczeń. Instrukcje do ćwiczeń są dostępne bezpośrednio w aplikacji, więc pacjent lub osoba z rodziny może je przeczytać i zrozumieć, co należy zrobić - wyjaśnia Wojciech Lasota.
Podczas tworzenia aplikacji jej twórcy współpracowali z neurologopedami, którzy pomagali opracować odpowiednie ćwiczenia.
- Dzięki temu mamy pewność, że ćwiczenia są skuteczne i bezpieczne dla pacjentów - podkreśla inż. Rafał Janik, absolwent informatyki Politechniki Lubelskiej.
Jednym z ćwiczeń jest układanie puzzli. W tradycyjnej terapii terapeuta miesza kawałki obrazka na stole, a pacjent musi je ułożyć w całość. Teraz można to robić w aplikacji. Jest też takie, w którym pacjent musi znaleźć na planszy słowa np. kot, pies, krowa, kura, kogut. Pomaga to w rozumieniu słów, nauce ich pisowni oraz rozpoznawaniu liter. Aplikacja nie zastępuje terapeuty, ale jest doskonałym uzupełnieniem terapii. Terapeuci mogą polecać ją pacjentom jako dodatkowe narzędzie wspomagające rehabilitację mowy. Jednym z głównych atutów aplikacji jest możliwość personalizacji. Terapeuci mogą dostosować treści ćwiczeń do indywidualnych potrzeb swoich pacjentów. Mogą tworzyć własne ćwiczenia, które będą idealnie dopasowane do konkretnej osoby. Co więcej, raz stworzone ćwiczenia można łatwo przechowywać i udostępniać pacjentom poprzez linki. Aplikacja to ciągle rozwijający się projekt. Obecnie zawiera kilka ćwiczeń w każdej z 5 kategorii, ale jej twórcy planują dodanie kolejnych.
Komentarze (0)