Na trasie budowy drogi ekspresowej S17 Piaski – Hrebenne, odc. Nr 9 – Tomaszów Lubelski (koniec obwodnicy) – Hrebenne (początek obwodnicy), znaleziony został rozbity bunkier. To budowla o żelbetowej konstrukcji. Wcześniej była ukryta wśród gęstych zarośli i podszytu leśnego. O szczegółach poinformował Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
- Podczas wstępnego rozpoznania tego terenu archeolodzy zidentyfikowali jedynie ziemne umocnienia polowe z czasów II wojny światowej w postaci okopów i transzei oraz głębokich wkopów, które ujawnione były za pomocą tzw. „lidaru”, ale bunkra nie odnaleźli. Bunkier jest pozostałością po rosyjskich umocnieniach tzw. „Linii Mołotowa”, która powstała w latach 1939-1940, na granicy Związku Radzieckiego z III Rzeszą - informuje LWKZ.
Jak dalej podaje LWKZ - po wycince lasu i oczyszczeniu poręby na południe od Bełżca, bunkier jest obecnie bardzo dobrze widoczny. Znajduje się na wzniesieniu, co w czasie działań wojennych pozwalało na dogodną obserwację szosy Bełżec – Lubycza Królewska i prowadzenie z tego miejsca skutecznego ostrzału tej drogi. LWKZ podkreśla, że bunkier nie zachował się w całości.
Eksperci wyjaśniają, że został najprawdopodobniej wysadzony od wewnątrz, albo przez wycofujących się Rosjan w 1941 r., albo przez polskich saperów oczyszczających teren już po zakończeniu II wojny światowej. Jego płaskie sklepienie podczas wysadzania zostało odrzucone w całości przed bunkier. Natomiast ściany boczne zostały poważnie uszkodzone, a ściana tylna z wejściem do bunkra całkowicie zniszczona. Stosunkowo najlepiej zachowało się czołobudowli z otworem strzelniczym. Widoczna jest niewielka transzeja prowadząca do wejścia do bunkra. Pierwotnie bunkier miał zarys kwadratu o bokach po ok. 5,5 m, a jego wysokość ponad poziom gruntu sięgała ok. 1,5m – 2m. Był dobrze wkomponowany w teren oraz zamaskowany ziemią oraz roślinnością.
- Z analizy dostępnych źródeł i opracowań historycznych wynika, że mamy tu do czynienia z jednoizbowym polowym schronem broni przeciwpancernej do prowadzenia ognia czołowego, tzw. ODOT(mp). Schron ten uzbrojony był w jedną armatę przeciwpancerną na podstawie polowej. Wykorzystywane działo przeciwpancerne w tamtym czasie to armata przeciwpancerna Łaginowa kalibru 45 mm wzór 1937 (53-K), montowana w schronie przy specjalnym betonowym podwyższeniu, w którym blokowane były koła lawety, a lemiesze lawety umieszczano w wyprofilowanych wnękach ścian. Wejście do schronu zabezpieczał krótki orylon, a sam schron zamykany był drewnianymi wrotami obitymi blachą. Stosunkowo duże gabaryty wejścia umiejscowionego z tyłu bunkra, na wprost strzelnicy, umożliwiały łatwe wtoczenie działa do jego wnętrza. Obsługa schronu to 4 osoby - dodaje LWKZ.
Bunkier wchodził w skład północnego pasa przesłaniania Rawsko-Ruskiego Rejonu Umocnionego. - Rawsko-Ruski Rejon Umocniony posiada bardzo wyraźnie zarysowaną pierwszą linię obrony. Północna część pasa przesłaniania przechodzi przez tereny gminy Lubycza Królewska. Ciągnie się od Wólki Wierzbickiej, przez Machnów Nowy, Machnów Stary, Nowosiółki Kardynalskie, Żurawce, Rudę Żurawiecką, Szalenik, aż do miejscowości Święcie pod Bełżcem. W jego skład wchodziły różnego rodzaju schrony bojowe o konstrukcji żelbetowej, transzeje i rowy strzeleckie oraz łącznikowe - wyjaśnia LWKZ.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.