Rocznica egzekucji więźniów Zamku Lubelskiego [ZDJĘCIA]

Więźniów przewożono w hermetycznie zamkniętych ciężarówkach. Podczas przejazdu duszono ich gazami spalinowymi. 21 lipca 1944 r. wywieziono z Zamku na Majdanek największą liczbę skazańców. 22 lipca 1944 r. z siedziby gestapo „Pod Zegarem” przybył na Zamek oddział egzekucyjny. Akcję rozpoczęto około godziny dziewiątej. Jako pierwszych rozstrzelano Żydów w sali krawieckiej o numerze 35, w tym kobiety i dzieci. Następnie doprowadzono więźniów z cel 8 i 9.

Gdy celę 35 zapełniono ciałami, egzekucję przeniesiono do celi 34. Rozstrzeliwano też na dziedzińcu, w celach i na korytarzu więziennym. Następnie oddział gestapowców z Hermanem Warthoffem na czele i władze więzienne z komendantem Peterem Paulem Domnickiem opuścili pośpiesznie Zamek, pozostawiając resztę więźniów przy życiu. W godzinach południowych strażnicy polscy otworzyli cele, uwalniając około tysiąca osób. Po ucieczce Niemców Zamek wypełnił tłum lublinian, gromadzących się w okolicy już od kilku godzin. Oczom ich ukazał się wstrząsający widok. Na dziedzińcu i w celach leżały stosy ciał. Krew przeciekała przez posadzkę. Wśród ofiar, z których większość miała rany postrzałowe czaszki, odnaleziono jeszcze żyjących. Z ponad 300 osób zamordowanych 22 lipca, 127 zostało pogrzebanych u podnóża Zamku 28 lipca 1944 r.

25 lutego 1954 szczątki pochowane w zbiorowej mogile na Podzamczu zostały ekshumowane i przeniesione na cmentarz przy ul. Lipowej w Lublinie. Tam spoczęły we wspólnym grobie wraz z ciałami 26 więźniów Zamku Lubelskiego, rozstrzelanych przez Niemców w dniu 4 lutego 1941 i pogrzebanych w lasku pod Bogucinem koło Garbowa. Na mogile postawiono pomnik, którego centralną część stanowi krzyż z napisem: Tu złożono prochy ofiar niemieckiego faszyzmu więźniów Zamku Lubelskiego 1941-1944 oraz tablice z wyrytymi nazwiskami 266 zidentyfikowanych ofiar egzekucji.