Bolesław Pylak urodził się 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym. Do
momentu rozpoczęcia II wojny światowej uczył się w gimnazjum i liceum w
Tarnowskich Górach. W trakcie okupacji niemieckiej, zabezpieczając się
przed przymusowym wywiezieniem na roboty do Niemiec, pracował w
gospodarstwie rolnym swego ojca, który był plantatorem tytoniu. Później
był zatrudniony w Urzędzie Gminy w Łopienniku. Od 1941 był żołnierzem
Batalionów Chłopskich (pseudonim „Kalina”). W 1943 uzyskał konspiracyjną
maturę.
W latach 1943–1948 studiował w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym.
Po zakończeniu okupacji w 1944 rozpoczął również studia na Wydziale
Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w
1948 z tytułem magistra teologii. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29
czerwca 1948 w Lublinie Stefan Wyszyński, biskup diecezjalny lubelski.
W latach 1949–1953 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył je ze stopniem
doktora teologii dogmatycznej. Habilitację w tym zakresie uzyskał w 1969
także na KUL. Pracę na uniwersytecie zakończył w 1994 roku. W 1952
został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W latach
1958–1966 sprawował urząd wicerektora tego seminarium.
14 marca 1966 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej
ze stolicą tytularną Midica. Święcenia biskupie otrzymał 29 maja 1966 w
katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie.
Udzielił mu ich biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa, któremu
towarzyszyli Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, i Jan
Mazur, biskup pomocniczy lubelski. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa
„In Te Domine speravi” (Tobie, Panie, zaufałem).
Po śmierci biskupa Piotra Kałwy od 19 lipca 1974 do 9 czerwca 1975
zarządzał diecezją w charakterze wikariusza kapitulnego. 9 czerwca 1975
został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej, a 23 czerwca
1975 kanonicznie objął diecezję. 20 lipca 1975 odbył ingres do katedry
lubelskiej. W 1977 zwołał II Synod Diecezji Lubelskiej.
25 maja 1992 w związku z ustanowieniem metropolii lubelskiej został
wyniesiony do godności arcybiskupa metropolity lubelskiego. 29 czerwca
1992 otrzymał w Bazylice św. Piotra w Rzymie paliusz metropolitarny. W
1993 ustanowił kapitułę kolegiacką przy kościele pokatedralnym
Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie. Jako biskup diecezjalny
lubelski sprawował urząd wielkiego kanclerza Katolickiego Uniwersytetu
Lubelskiego.
14 czerwca 1997 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu
arcybiskupa metropolity lubelskiego. Do tej pory był najstarszym
biskupem seniorem w Konferencji Episkopatu Polski.
Honorowe Obywatelstwo zostało nadane Uchwałą Nr 517/LII/97 Rady Miejskiej w Lublinie z dnia 3 lipca 1997 roku.