A może jednak to Moskale ukradli z Lublina Krzyż, na którym umarł Jezus Chrystus?

Zbierzmy fakty. 13 kwietnia dwie ukraińskie rakiety trafiły w okolice mostku kapitańskiego Moskwy, najważniejszego okrętu, jaki Rosjanie mieli na Morzu Czarnym.  Rychło przypomniano, że w okrętowej kaplicy miał znajdować się relikwiarz z kilkumilimetrową drzazgą z Krzyża Świętego. Przekazany miał być na pokład okrętu w 2020 roku.

A skąd oni to mieli?

Oficjalnie podawano wersję, że miał to być podarunek, nieznanego z imienia i nazwiska, bogacza (oligarchy!), który miał zapłacić 40 milionów dolarów jakiemuś, również bliżej nieokreślonemu, kościołowi na zachodzie Europy. Świątynia miała być zamykana z braku wiernych i wyprzedawała mienie, między innymi relikwie. Już na pierwszy rzut oka w tej historyjce mało co trzyma się kupy: nic nie wiadomo o żadnym kościele, który posiadałby takie relikwie i je sprzedawał. Nawet w samej rosyjskiej Cerkwi pojawiły się głosy, że te relikwie nie mają żadnej gwarancji autentyczności i źródło ich pochodzenia nie budzi najmniejszego zaufania - taki pogląd głosił m.in. jeden z najpoważniejszych rosyjskich teologów diakon Andriej Kurajew.

Fragment lubelski

Dzieje poszczególnych fragmentów relikwii Krzyża wiązane są zwykle z którymś z trzech głównych kawałków, na jakie miała odnaleziony w Jerozolimie Krzyż podzielić cesarzowa Helena. Jeden z nich trafił do Rzymu, drugi do Konstantynopola, trzeci do Jerozolimy, a potem (odzyskany od Persów) też do Konstantynopola. Jeden z fragmentów "bizantyjskich" miał powędrować do Kijowa, jako wiano wydawanej za księcia Włodzimierza księżniczki Anny. A stamtąd, swoją drogą w też dość niejasny sposób, do Lublina, gdzie stał się najcenniejszym skarbem nie tylko klasztoru i kościoła dominikanów, ale i całego miasta.

I ten właśnie fragment został 10 lutego 1991 roku skradziony z bazyliki na Starym Mieście. Pobożni ojcowie niespecjalnie sprawdzili się jako stróże relikwii: nie było żadnych zabezpieczeń, krat, kamer, czujników czy alarmów: złodzieje najpewniej dali się zamknąć w świątyni po wieczornym nabożeństwie, spakowali ciężki, srebrny relikwiarz i rozpłynęli się w ciemnościach.

Rosjanie i Ukraińcy

Wagner upierał się, że trafiły do Kijowa

 - Rzeczywiście taki wątek się przewijał, jako jeden z wielu. Sam jestem wobec niego dość sceptyczny, skłaniam się bowiem do wersji najprostszej, że zrobili to jacyś miejscowi drobni złodzieje, którzy dopiero następnego dnia dowiedzieli się, co w gruncie rzeczy ukradli i przerażeni schowali gdzieś głęboko, bo przecież tego relikwiarza nawet przetopić się nie dało. Z drugiej strony zaprzysięgłym zwolennikiem tezy był śp. Bogdan Wagner, wieloletni dyrektor lubelskiego VII LO, który badaniu sprawy kradzieży Krzyża poświęcił mnóstwo czasu i energii. Wagner upierał się, że relikwie trafiły na Ukrainę. Jeździł trzy razy do Kijowa i za każdym razem wracał utwierdzony w swoim poglądzie. Nie jestem w stanie tego ostatecznie zweryfikować - komentuje Załuski. 

Śledczy tylko się uśmiechali...

- Nie było śladów włamania. Pierwsze hipotezy dotyczyły udziału miejscowych. Przeszukano sporo mieszkań, melin i piwnic na Starówce, sprawdzono środowisko i półświatek, poruszono informatorów. Nikt nic nie powiedział. Zatrudniono nawet wróżbitów i różdżkarzy. Całe dziennikarskie życie rozmawiałem z policjantami, prokuratorami, technikami kryminalistycznymi nawet o najtrudniejszych sprawach i zawsze było tak, że, jak nie jeden, to drugi mówił, z reguły wszyscy się czymś dzielili. A tutaj nic, może jakiś uśmieszek.. Nie wiem, czy oznaczał, że po prostu nic nie wiedzieli... - podsumowuje Kowalczyk.

Jeżeli te relikwie ukradł ktoś "poważny", nie uczynił tego, by gdzieś np. w jakiejś hacjendzie w Argentynie gapić się na relikwiarz, kwestią czasu jest, że całość lub fragmenty zaczną się gdzieś pojawiać. Czy drzazgi umieszczone na pokładzie Moskwy są zwiastunem tego zjawiska?