Dominika Polonis: 30 lat to dużo wspomnień. Jak mogłaby pani podsumować ten okres?
Małgorzata Adamik-Szysiak: To rzeczywiście dużo, bardzo dużo, dobrych wspomnień. To też różne okresy, w których przyszło funkcjonować Wydziałowi Politologii i Dziennikarstwa. Każda kadencja władz dziekańskich była inna. Każdy dziekan miał nieco inne wyzwania. To, co jest wartym podkreślenia to fakt, że każdy z dziekanów tym wyzwaniom podołał. Ostatnie lata to kadencja w tle z chociażby zmiana budynku z placu Litewskiego na ul. Głęboką, pandemią COVID-19 czy wojną w Ukrainie. To sytuacja cały czas dynamiczna, do której staramy się przystosowywać i wydaje mi się, że się to nam udaje.
DP: Pałac Lubomirskich nadal jest zakorzeniony w starszych pokoleniach. Wiele osób wciąż spotyka się na Litewskim przed politologią.
M.A-S.: Bez wątpienia budynek na placu Litewskim jest miejscem kultowym. Usytuowanie w centrum miasta, służyło kształceniu, ale też wzmacnianiu kontaktów interpersonalnych, integracji środowiska akademickiego, organizacji różnorodnych wydarzeń ze świata naukowego i publicystycznego, społecznego. Sentyment jest ogromny. To budynek, w którym wykształciło się kilka pokoleń absolwentów. Budynek zabytkowy z duszą. Jestem absolwentką Wydziału Politologii, która studiowała na placu Litewskim. Wyzwania współczesności są jednak nieco inne, więc decyzja o przeniesieniu wydziału, o budowie nowego budynku była konieczna. Patrząc na ostatnie lata, mamy możliwość pracy w miejscu nowoczesnym i funkcjonalnym. Obecnie możemy zapewnić naszym studentom najlepsze warunki do efektywnego kształcenia. A duszę może nabędziemy wraz z upływem czasu (śmiech). Sentyment do poprzedniej siedziby pozostał, jednak tamte sale nie były dostosowane do wykorzystywania na zajęciach nowoczesnych technologii. Pod względem dydaktycznym budynek, w którym obecnie jesteśmy jest adekwatny do potrzeb współczesnego kształcenia. Ale plac Litewski nadal pozostanie kultowy dla wszystkich absolwentów, którzy pamiętają i mieli możliwość uczestniczenia w zajęciach w Pałacu Lubomirskich.
DP: Teraz też i osoby niepełnosprawne mają o wiele łatwiejszy dostęp, jest chociażby winda, która ułatwia poruszanie. Gdyby chcieć zmodernizować Pałac Lubomirskich trzeba by włożyć w to wiele pieniędzy, a na niektóre zmiany mógłby się nie zgodzić konserwator zabytków.
- Budynek ten jest zabytkiem, więc niewiele dało się zrobić, żeby go unowocześnić. Tam były trudne schody do pokonania na piętro i jednocześnie niewiele sal na parterze, w których można było prowadzić zajęcia dydaktyczne. Te wszystkie miejsca miały też swój urok, ale budynek budynkiem. To, jak postrzegamy wydział to przede wszystkim atmosfera. Atmosfera, którą tworzą wykładowcy i studenci wspólnie się uzupełniając. Jeśli jest ona dobra, pomaga w kreatywności, zdobywaniu wiedzy, budynek staje się tylko dodatkiem. Do nowego budynku weszliśmy wraz z pandemią, bo jego otwarcie nastąpiło w październiku, a po trzech tygodniach musieliśmy go zamknąć i przejść na nauczanie zdalne. Powrót po okresie pandemii studentów najlepiej pokazał jak ważne są spotkania bezpośrednie.
D.P.: Nawet na przestrzeni kilku lat, gdy tutaj studiowałam, powstało wiele nowych kierunków. Jest ich o wiele więcej niż siedem lat temu.
M.A-S.: Tak, zdecydowanie! Nasza oferta dydaktyczna na wydziale jest cały czas udoskonalana. Zaczynaliśmy od kierunków, które są wciąż kontynuowane i są wiodące, ale zapotrzebowanie kandydatów wynikające z rynku powoduje, że musimy się rozwijać i chcemy to robić. W tej chwili mamy dwanaście kierunków studiów, w tym dwa anglojęzyczne. W ramach nauk społecznych kształcimy w bardzo różnych zawodach, to kierunki związane z administracją publiczną, dyplomacją, służbami mundurowymi, dziennikarstwem i produkcja medialną, po doradztwo polityczne i public relations. Studenci zdobywają szeroką wiedzę użyteczną, w tym dzięki naszej współpracy z praktykami na co dzień wykonującymi dany zawód.
D.P.: Co pani, jako absolwentka tego wydziału, wspomina najlepiej ze swoich studiów?
M.A-S.: Klimat wykładów. Wykładów w takim tradycyjnym stylu. Wykładów profesorów, na które się chodziło z prawdziwym zaciekawieniem. To był okres, kiedy nie można było wszystkiego wygooglać, nowe pojęcia, teorie, o których mówili profesorowie trzeba było wyszukać w tradycyjnych słownikach, książkach w bibliotece, a treści wykładów notować długopisem.
D.P.: Wiele już za nami. A jakie są plany na kolejne lata?
M.A-S.: Chcielibyśmy nadal się rozwijać jako wydział. Ważna jest dla nas dydaktyka, ale i rozwój badań naukowych. Świat dydaktyki i badań są ze sobą powiązanie w środowisku akademickim. Nadal postaramy się umacniać swoją pozycję na akademickiej mapie Polski, w tym także podkreślając wagę współpracy z uczelniami krajowymi i zagranicznymi. Mam tu na myśli między innymi programy wymiany akademickiej, z których coraz więcej studentów chętnie korzysta (MOST czy Erasmus). Mamy studentów zarówno z Polski, jak i zza granicy, z różnych kontynentów. To plany dalszego udoskonalania oferty dydaktycznej i wzbogacania zaplecza dydaktycznego, przypomnę, że tylko w bieżącym roku uruchomiliśmy studio radiowo-telewizyjne i wirtualną strzelnicę.
Komentarze (0)