Mali wojownicy gotowi na wszystko. Te wcześniaki urodziły się w USK nr 1 [ZDJĘCIA]

- To tacy mali wojownicy. Za każdym razem, nawet gdy pojawi się katar, to się martwimy. Emocje opadają jednak z każdym dniem. Lena urodziła się w 33. tygodniu. Wszystko było niezwykle trudne – mówi pani Justyna, mama Leny.

- To był bardzo niespokojny czas. Na szczęście dziecko szybko wróciło z nami do domu i od tej pory jest już wszystko dobrze – dodaje pan Mateusz, tata malutkiej Lenki.

Na zdjęciu: Mateusz i Justyna - rodzice Lenki

- Nie ma takiej rzeczy, która była najtrudniejsza, bo wszystko było niezwykle trudne - mówi Agata Kopa, mama Ani. - Ania jest zupełnie zdrowa, nic jej nie dolega. Z tego wcześniactwa wyszła bez szwanku mimo, że urodziła się bardzo wcześnie - podkreśla.

- Najtrudniejszy czas mamy za sobą - dodaje Grzegorz Kopa, tata Ani.

Na zdjęciu: rodzice - Agata i Grzegorz z córeczką Anią

- Najtrudniejsze było to, że urodziła się tak wcześnie, bo w 27 tygodniu. Ważyła nie cały kilogram. Emocje wracają cały czas, ale zawalczyliśmy o nią i jest teraz z nami. Każdy kto nas spotyka mówi, że nie widać po dziecku, że jest wcześniakiem. Zachowuje się normalnie  - mówi Paweł Mirocki, tata Kai, wcześniaczki.

- Chyba nie zdawaliśmy sobie sprawy, jak wygląda dziecko, które waży 940 g. Sam widok rurek, widok dziecka, które walczy o życie nie jest za fajny... - mówi Dominika Dobroć-Mirocka, mama Kai.

- W tym momencie jest prościej. Mamy też starszą córkę, która urodziła się w normalnym terminie. Porównujemy ich rozwój i widzimy, że nasza córeczka rozwija się prawidłowo - cieszy się pan Paweł.

Na zdjęciu: rodzice: Paweł i Dominika z córką Kają

Nikodem urodził się w 26 tygodniu. - To była duża niespodzianka. Miało być zupełnie inaczej, był szok i niedowierzanie, że już się urodził. O wiele za wcześnie. Poradziłam sobie z tym dzięki mojej dwójce starszych dzieci w domu. Musieliśmy być gotowi na wszystko/ Nie chciałam pokazywać dwójce dzieci w domu, że z ich bratem może być coś nie tak - mówi Anna Szalast, mama Nikodema.

Na zdjęciu: Nikodem z mamą

- Ciocie w szpitalu spisały się super. Wiadomo, że gdy się przychodzi do szpitala, pod drzwi oddziałowe to serce staje. Nie wiadomo, co się zastanie. Może wydarzyć się wszystko w minutę, czy sekundę. Wiedziałam, że jest pod dobrą opieką – dodaje pani Anna.