Bolesław Pylak urodził sie 20 sierpnia 1921 r. w Łopienniku Górnym koło Krasnegostawu. W dzieciństwie i wczesnej młodości pomagał rodzicom w pracy na roli. W czasie okupacji pracował w Urzędzie Gminy. Działał jednocześnie w konspiracji. Był żołnierzem Batalionów Chłopskich, nosił pseudonim "Kalina". Jego siostra należała do Armii Krajowej. Rodzeństwo zachowało zasady konspiracji, nie wiedząc nawzajem o swoim zaangażowaniu w działalność podziemną. Kiedy po jednej z akcji BCH nad Bolesławem zwisła groźba aresztowania przez Niemców, stanął przed trudnym wyborem. Wiedział, że jeśli ucieknie, Niemcy mogą zabrać jego matkę. Postanowił zostać w domu. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze.
Od seminarium pod okupacją do godności biskupa
Jeszcze w czasie wojny, po konspiracyjnym zdaniu matury, w 1943 r. rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym - w czasie okupacji mieściło się ono w Krężnicy Jarej. W 1944 r. rozpoczął naukę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1948 r. z rąk biskupa Stefana Wyszyńskiego. Pierwszą parafią, w której pracował ks. Bolesław Pylak była parafia św. Jana Chrzciciela w Nałęczowie. Kolejne parafie, w których pełnił posługę, to parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kłodnicy i Wszystkich Świętych w Depułtyczach. W 1959 r. został kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej w Lublinie.
Pogłębiał swoje wykształcenie, rozpoczynając w 1949 r. studia na Wydziale Teologicznym KUL. Ukończył je w 1953 r. uzyskując doktorat z zakresu teologii dogmatycznej. Na tej katedrze został też asystentem, prowadził zajęcia ze studentami. Równocześnie prowadził zajęcia w Seminarium Duchownym. W latach 1958 - 1966 był wicerektorem seminarium. W 1978 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1987 r. - profesora zwyczajnego teologii. Na KUL-u wykładał do 1994 r.
Ważną datą w życiorysie duchownego jest 14 marca 1966 r. W tym dniu otrzymał od papieża Pawła VI godność biskupa pomocniczego. 27 czerwca 1975 r. został wyniesiony do godności biskupa diecezjalnego.
Jako biskup lubelski Bolesław Pylak nie zapominał o internowanych w czasie stanu wojennego. Jak wspominał działacz lubartowskiej Solidarności, Antoni Czop, osadzony we Włodawie, 24 stycznia do uwięzionych dopuszczono biskupa Pylaka, który odprawił mszę świętą. Po nim przyjeżdżał także biskup siedlecki Jan Mazur, biskupi odwiedzali internowanych kilkakrotnie. Dzięki ich wizytom stosunek strażników do uwięzionych zmienił się na lepszy.
Lubartowska parafia erygowana przez biskupa Pylaka
Od 1992 r. był pierwszym arcybiskupem - metropolitą lubelskim, po ustanowieniu metropolii lubelskiej przez Jana Pawła II. Paliusz metropolity otrzymał z rąk papieża w bazylice św. Piotra w Rzymie 29 czerwca, w rocznicę swoich święceń kapłańskich. Jako biskup i arcybiskup erygował 142 nowe parafie, 401 kościołów i kaplic na Lubelszczyźnie.
Wśród nich jest parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie, erygowana w 1988 r. Kiedy w 2015 r proboszcz tej parafii, ks. Józef Huzar odchodził na emeryturę powiedział w czasie mszy pożegnalnej:
- Bóg zapłać biskupowi Pylakowi, że skierował mnie do Lubartowa. Wiedziałem, że chce mnie tu wysłać, koledzy powiedzieli mi: udawaj, że nic nie wiesz. Biskupowi powiedziałem, że za dwa dni dam odpowiedź. Biskup mówi: odpowiedz już dzisiaj. Powiedziałem, że się zgadzam, najwyżej poproszę o zmianę.
Zgodnie z przepisami kościelnymi po ukończeniu 75 roku życia metropolita lubelski Bolesław Pylak złożył rezygnację z urzędu. 14 czerwca 1997 r. został przeniesiony w stan emerytalny i przestał być członkiem Konferencji Episkopatu Polski.
Zmarł 6 czerwca w w Domu Księdza Seniora w Lublinie. W sierpniu ukończyłby 98 lat.
