Pomagają nam w tym:
- Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie – to tutaj pod przewodnictwem prof. dr hab. Romana Dziedzica powstały naukowe założenia programu i sam dokument,
- Wojewódzki Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie – stąd pochodzi część środków finansowych na realizację programu,
- koła łowieckie i ośrodki hodowli zwierząt Lasów Państwowych z terenu województwa działające na terenie obwodów łowieckich zakwalifikowanych do programu.
– Przez wiele lat populacja zajęcy spadała do tego stopnia, że trudno było je spotkać w naturalnym środowisku w Lubelskiem. Stąd właśnie program, który już od 10 lat odbudowuje ich liczbę – mówił wicemarszałek, pytany przez Polskie Radio Lublin. – Działania te mają charakter etapowy. Na zimę zające trafiają do wolier adaptacyjnych, a na wiosnę są wypuszczane na wolność.
Najogólniej rzecz ujmując, przekazujemy pieniądze na materiały do budowy wolier adaptacyjnych, zakup młodych zajęcy, szczepionek i pasz, a koła łowieckie zapewniają zwierzynie opiekę, również weterynaryjną, podczas adaptacji w wolierach przez okres jesienno-zimowy. To właśnie wtedy zające są najbardziej narażone na zagrożenia ze strony drapieżników, złych warunków atmosferycznych oraz słabej bazy pokarmowej.
Właśnie nastąpił czas tzw. wsiedlania kolejnych zwierzaków do wolier. Akcję przeprowadziliśmy dwukrotnie – 8 i 19 listopada. W tym roku Urząd Marszałkowski zakupił 280 zajęcy i ulokował je w siedmiu wolierach o pow. około 1 ha każda.
Beneficjentami (czyli odbiorcami) programu w roku 2019/2020 są:
- Wojskowe Koło Łowieckie nr 155 „Sokół” w Stawach (pow. rycki)
- Koło Łowieckie nr 85 „Sokół” w Chełmie
- Nadleśnictwo Lubartów
- Bialskie Towarzystwo Łowieckie Koło Łowieckie nr 18 „Ponowa” w Białej Podlaskiej
- Koło łowieckie nr 23 „Szarak” w Chełmie
- Koło Łowieckie nr 82 „Dubelt” w Chełmie
- Nadleśnictwo Tomaszów.
Łącznie przez cały okres trwania programu (od 2010 roku):
- zakupiliśmy już 2320 zajęcy,
- partnerowało nam 11 kół łowieckich i 2 nadleśnictwa,
- zagęszczenie zajęcy w obwodach objętych programem wzrosło średnio o 3-6 osobników/100 ha.